Kinderfeestjes

Oké, toen mijn zoon klein was, heb ik zo mijn best gedaan om leuke kinderfeestjes te organiseren, maar het was nooit écht leuk. Mijn zoontje had teveel spanning voor zo’n feestje, het ging nooit zoals hij het in zijn hoofd had en het eindigde altijd met een boos en verdrietig mannetje dat halverwege het feest wegliep of op zijn kamer terecht kwam. Misselijk van de spanning, ellende en teveel prikkels. Ik was dan boos op hem en vierde ‘gezellig’ het feestje met de overgebleven kinderen tot het tijd was en de kids naar huis gebracht werden of opgehaald. Mijn zoontje was daar nooit meer bij. Als iedereen weg was, kreeg hij van mij een fikse uitbrander er bovenop. Arm kind, wist ik toen veel. We praten over ruim 15 jaar geleden. In december wordt de knul 21 en is volwassen. Feestjes voor zijn verjaardag geeft ie al lang niet meer en het loopt nog vaak niet zoals hij het in zijn hoofd heeft. Wij gaan daar nu alleen anders mee om.

Snurkende prinses

Mijn dochter wordt in december 7 en tot nu toe hebben we al 2 hele fantastische kinderfeestjes gehad. Geen weglopend of boos en verdrietig kind, maar een stralende blije prinses die tot het laatste geniet van alles wat er om haar heen gebeurt en alles tot in detail in zich opneemt. En als klap op de vuurpijl zonder mopperen naar bed gaat en binnen 3 minuten slaapt, tot de volgende ochtend. Terwijl ik tot op de tanden gewapend was, voorbereid op alles, 7 x alles doorgenomen had met mijn dochter, tot die zei ‘jaahaa, zo doen we dat mama’ en ik de avond ervoor niet kon slapen en zij als een roosje lag te snurken. Nergens last van.

Prikkelgevoelig

En toch zijn ze allebei intens begaafd en intens gevoelig. Mijn zoon reageert alleen op andere gebieden met prikkelgevoeligheid dan mijn dochter. En dat is als het gaat om kinderfeestjes heel fijn. Zij reageert weer op andere dingen heel extreem (maar dat is voor een volgende blog).

Opgelucht

Ik schaam me nog wel eens voor mijn reactie van destijds, terwijl ik écht onwetend was. Maar ik wilde het zo goed doen en het vooral minstens zo leuk organiseren als de feestjes bij andere kindjes. Speurtochten, spelletjes, quizzen, bowlen, het maakte niet uit. Het eindigde steevast in gedoe. Uiteindelijk werd mijn zoontje niet meer uitgenodigd bij andere kinderen voor feestjes. Die hadden het ook wel gezien met hem. Hij zat op zo’n feestje lijkbleek, angstvallig in de buurt van een ouder te wachten tot het over was. Dat was ook niet zo’n geweldige ervaring voor het organiserende feestvarken en zijn ouders.

Smoesjes

Maar kon dat dan wel? Hem behoeden hiervoor en nee zeggen als hij een uitnodiging kreeg. In het begin gaf ik met een smoesje aan dat hij niet kon komen. Gewoonweg omdat ik niet wist uit te leggen waarom het voor mijn zoontje een grote opgave was om naar kinderfeestjes te gaan. En in de loop der jaren was ik ook gaan snappen dat we hem er geen plezier mee deden en hij beter af was als hij niet ging. Maar hoe leg je zoiets uit aan anderen? Dat bleef een moeilijk iets destijds.
Achteraf ben ik blij dat ik de smoesjes gebruikt heb en mijn kind het plezier heb gedaan van niet naar een kinderfeestje gaan.

Zwembad in de tuin

Oké, buiten is het 35 graden. Binnen 29.4, Nederland zucht en steunt onder de 5e hittegolf in 2 jaar tijd. Dus, een zwembad in de tuin. Mét toebehoren. Een stofzuiger, schepnet, pomp, chloorhuishouding, ph-waardemeter, thermometer en afdekzeil. Wij hebben het er maar druk mee. Maar ja… ‘alles voor ’t jong eej’, zoals ze hier in Brabant zeggen.

Genieten..

Het leuke is natuurlijk dat we onze dochter er geweldig van zien genieten, samen met haar buurkindjes. Ze houdt het wel uren vol. Met een duikbril (zo’n gek ding met een neus) en wat rommeltjes in het water, hebben we geen kind aan haar.

Mijn man kruipt er ook wel eens bij om af te koelen. Mijn dochter vindt dat geweldig. Sámen met papa in het zwembad. En hij geniet zichtbaar ook. En het koelt zo lekker af zegt hij. Ik houd het liever bij de ventilator en zo min mogelijk bewegen. En een lauwe douche, heerlijk.

Of toch niet..

Mijn zoon (die van bijna 21) en zijn vriendin wilden ook zwemmen. Onaangekondigd kwam ‘ze zwemmen’. Oké, prima, maar wat een gedoe. Want mijn zoon en zijn vriendin kunnen niet tegen het wildebrassengedrag van mijn dochter (die van bijna 7). Angstvallig zitten ze heel dicht naast elkaar zo stil mogelijk in het zwembad. Om er uiteindelijk na 10 minuten weer uit te komen. Mijn zoon zichtbaar humeurig, zijn vriendin teleurgesteld. Het is gewoon ‘too much’, dat het water hun om de oren spettert en de golven tot aan hun knieën komen.

Badmatje

En natuurlijk kunnen we hier om lachen, of zeggen, doe niet zo flauw, of pas je maar aan. Maar dat heeft geen zin. Mijn zoon en zijn vriendin zijn allebei intens begaafd en zeer prikkelgevoelig. Met name op sensitief gebied. Zij vermijden het liefst alles wat met geluid, beweging en aanraking te maken heeft. Mijn zoon zat vroeger na het douchen een half uur op het badmatje met een handdoek om te wachten tot hij droog was. De kapper was één groot drama, want haren knippen ‘deed pijn’. Om van kammen nog maar te zwijgen. Contactsport was onmogelijk en spelen met vriendjes steevast een teleurstelling.

Lange tenen

Mijn dochter is ook intens begaafd en intens gevoelig. Maar zij zoekt de sensitieve prikkels juist op. Lekker wild doen in het zwembad, zij laat zich expres vallen en hard geluid doet haar helemaal niks. Hoe harder hoe liever. Maar ga niet op haar spreekwoordelijke zeer gevoelige lange tenen staan, want dan is het bal.

En zo hebben we van alle smaken wat en dealen we creatief met de situaties die zich voordoen. Het is niet anders..